ΤΟ ΝΕΡΟ

ΤΟ ΝΕΡΟ

Το νερό που θα προσθέσουμε στο σύστημα μας  μπορεί να προέρχεται από τη βροχή που ίσως συλλέγουμε σε βαρέλια, από υπόγεια ύδατα (πηγάδι), ή από το υδραγωγείο. Νερό που προέρχεται από λίμνες, ποτάμια ή μετά από βιολογικό καθαρισμό δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιηθεί, παρά μόνο εάν έχετε επαγγελματικό εξοπλισμό απολύμανσης και φιλτραρίσματος  αλλά και μέτρησης ειδικών παραμέτρων και ποιοτικών χαρακτηριστικών του νερού, καθώς όπως αντιλαμβάνεστε υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να επιβαρύνετε το σύστημα σας με ανεπιθύμητους ρύπους και μικρόβια.

Νερό της βροχής

Το νερό της βροχής είναι ίσως μια ιδανική λύση καθώς είναι ελεύθερο χλωρίου, χλωραμινών και παθογόνων μικροβίων αρκεί η συλλογή του να γίνει με τρόπο που να μην επιτρέπει την επιμόλυνση του. Πρέπει να προσέξουμε στην περιοχή που συλλέγουμε την βροχή να μην γίνονται ψεκασμοί με εντομοκτόνα-παρασιτοκτόνα αλλά ούτε να υπάρχει και κάποιο εργοστάσιο στην γύρω περιοχή γιατί κινδυνεύει το βρόχινο νερό να έχει επιμολυνθεί με ανεπιθύμητους ρύπους. Σε γενικές γραμμές το νερό της βροχής είναι ελαφρώς όξινο. Σε περιοχές με μεγάλη ατμοσφαιρική ρύπανση λόγω του φαινομένου της όξινης βροχής το νερό που θα μαζέψουμε μπορεί να είναι ισχυρά όξινο και να χρειαστεί να χρησιμοποιήσουμε ανθρακικό ασβέστιο ή ανθρακικό κάλιο για να ρυθμίσουμε το pH μας γύρω στο 6.5 με 7.2 (θα γράψω αργότερα περισσότερα για το ιδανικό pH του συστήματος μας.

Νερό από υπόγεια ύδατα

Νερό από πηγάδια ή πηγές θα πρέπει να ελεγχθεί για νιτρώδη, νιτρικά, αμμωνία . ολική σκληρότητα και pH πριν το τοποθετήσουμε στο σύστημα μας.

Νερό από υδραγωγείο

Το νερό του υδραγωγείου είναι τις περισσότερες αλκαλικό (δηλ. pH > 7), καθώς αυτό φαίνεται να προσφέρει κάποια προστασία απέναντι στην διάβρωση των σωληνώσεων του δικτύου ύδρευσης. Εάν το pH είναι πολύ αλκαλικό θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσουμε κάποιο ελαφρύ οξύ όπως π.χ. ξύδι ή χυμό λεμονιού. Για την αποφυγή ανάπτυξης μικροοργανισμών το νερό επεξεργάζεται με χλωρίνη  ή χλωραμίνες ( ένωση χλωρίνης με αμμωνία). Καλό θα ήταν να ρωτήσετε την τοπική δημοτική  εταιρεία  παροχής ύδατος καθώς σε αρκετές περιοχές χρησιμοποιείται μόνο χλώριο. Οι δύο αυτές ουσίες θα βλάψουν τόσο τα ψάρια μας όσο και τα νιτροποιητικά βακτήρια που θέλουμε να αναπτυχθούν στο σύστημα μας. Γι’ αυτό πρέπει να εξουδετερωθούν - αφαιρεθούν από το νερό που θα χρησιμοποιήσουμε. Το χλώριο είναι σχετικά εύκολο να αφαιρεθεί απλά αφήνοντας το νερό για 48 ώρες να κυκλοφορήσει μέσα στο σύστημα μας ή αφήνοντας το για 48 ώρες σε κάποιο τρίτο ανοιχτό βαρέλι. Είναι ωφέλιμο να υπάρχει επαφή της επιφάνειας του νερού με την ατμόσφαιρα καθώς και καλός αερισμός και κίνηση αυτού ώστε να γίνει πιο γρήγορα η ανταλλαγή του χλωρίου και η εξάτμιση του στην ατμόσφαιρα. Οι χλωραμίνες είναι πολύ δυσκολότερο να αφαιρεθούν με αυτό τον τρόπο. Μια γρήγορη λύση είναι η χρήση ειδικού ‘αντιχλωρίου’ από κάποιο pet shop που θα εξουδετερώσει τόσο το χλώριο όσο και τις χλωραμίνες. Οι χλωραμίνες μπορούν να αφαιρεθούν και με αντίστροφη όσμωση ή με κάποιο φίλτρο UV εάν διαθέτετε κάτι τέτοιο. Επιπλέον υπάρχουν και κάποιες εναλλακτικές μέθοδοι που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο και υποστηρίζουν ότι μπορούμε να αφαιρέσουμε τις χλωραμίνες  χρησιμοποιώντας βιταμίνη C και άμεση έκθεση του νερού μας στον ήλιο για 3-7 ημέρες. Ακόμη υπάρχει στο Wikipedia μια μέθοδος αφαίρεσης χλωραμινών με υπερχλωρίωση. Αναλυτικά: προσθήκη χλωρίου με τη μορφή οικιακής χλωρίνης ή χλώριου ειδικού για πισίνες  σε συγκέντρωση 10 ppm διατηρώντας παράλληλα το pH στο 7. Το υδροχλωρικό οξύ αποδεσμεύει την αμμωνία από τις χλωραμίνες και η αμμωνία θα φύγει με τη μορφή αερίου από την επιφάνεια του νερού. Αυτή η διαδικασία διαρκεί περίπου 24 ώρες. Οι χλωρίνη που απομένει μπορεί να αφαιρεθεί με την έκθεση σε έντονη ηλιακή ακτινοβολία εντός 4 ωρών ή ακολουθώντας την διαδικασία που αναφέρθηκε πιο πριν.