Σάββατο 24 Μαρτίου 2012

TO PH

Το pH μας δηλώνει πόσο όξινο ή αλκαλικό είναι ένα διάλυμα ή μια ουσία. Η κλίμακα του pH είναι απο το 0 (το δυνατότερο οξύ) έως 14 ( η δυνατότερη βάση ) pH 7 σημαίνει διάλυμα ουτε όξινο ούτε αλκαλικό δηλαδή Ουδέτερο. 

Το pH είναι ένας εύχρηστος τρόπος έκφρασης της συγκέντρωσης των ιόντων υδρογόνου σε ένα υδατικό διάλυμα. Πιο συγκεκριμένα, με "pH" συμβολίζεται ο αρνητικός δεκαδικός λογάριθμος της συγκέντρωσης των ιόντων υδρογόνου [H+] στο διάλυμα. Δηλαδή: pH=-log[H+]. (Ο λόγος που αναφέρω αυτόν τον τύπο δεν είναι για να σας τρομάξω καθώς δεν θα σας χρησιμεύσει στην ενυδρειοπονία. Δεν χρειάζεται να τον θυμάστε. Αυτο που πρέπει να θύμαστε όμως είναι οτι) Επειδή ακριβώς το pH ειναι ο αρνητικός δεκαδικός λογάριθμος της συγκέντρωσης των ιόντων υδρογόνου [H+] κάθε 1 βαθμός της κλίμακας pH αντιπροσωπεύει 10 φορές πιο όξινο ή αλκαλικό διάλυμα. Δηλαδή ένα διάλυμα με pH 5 είναι 10 φορές πιο όξινο από ένα διάλυμα με pH 6 και 100 φορές πιο όξινο  από ένα διάλυμα με pH 7. Κι αυτό είναι πολύ σημαντικό να το θυμάστε όταν θα προσπαθήσετε να ρυθμίσετε το pH της δεξαμενής και απο 8 να το κατεβάσετε στο 7. Αυτή η αλλαγή δεν πρέπει να γίνει σε μερικά λεπτά αλλά σε ένα 24ωρο γιατί αλλιώς τα ψάρια σας θα πρέπει να προσαρμοστούν γρήγορα σε συνθήκες 10 φορές διαφορετικές μέσα σε λίγα λεπτά κι αυτο θα τα  αρρωστήσει. Αν οι διαφορές του pH είναι μεγαλύτερες τότε χρειάζεται περισσότερος χρόνος και ο κίνδυνος άμεσης διόρθωσης θανάσιμος! 

Τα ψάρια ανέχονται σχετικά καλά pH 6-9. Όσο πιο όξινο είναι το pH τόσο περισσότερη αμμωνία βρίσκεται στην ιονισμένη μορφή(ΝΗ4) του αμμωνίου που είναι λιγότερο τοξική, ενώ οσο πιο αλκαλικό ειναι το pH τόσο περσσότερη αμμωνία βρίσκεται στην μη ιονισμένη τοξική μορφη(ΝΗ3). Η διαδικασία της νιτροποίησης γίνεται λιγότερο αποδοτική σε pH κάτω απο 6,5. Τα φυτά προτιμούν ελαφρώς όξινο pH 5-6,9. Έτσι σε ένα υγιές σύστημα ενυδρειοπονίας γίνεται ένας συμβιβασμός όλων αυτών και το ιδανικό εύρος pH θεωρείται γύρω στο 6,5-7,5 με ιδανικότερο το 6,8-7,2. Σε pH πάνω απο 7,5 τα φυτά δεν μπορούν να απορροφήσουν συγκεκριμένα θρεπτικά συστατικά και θα παρουσιάσουν καθυστερημένη ανάπτυξη και θα έχουν εικόνα έλλειψης ιχνοστοιχείων ( στα φύλλα τους).
Με τον χρόνο το pH ενός ενυδρειοπονικού συστήματος τείνει να γίνει πιο όξινο και αυτό γιατί συσσωρεύεται CO2 ( απο τα ψάρια και τις ρίζες των φυτών) που με την καρβονική αναγωγάση θα μετατραπεί σε ανθρακικό οξύ, ενώ και η διαδικασία της νιτροποίησης παράγει νιτρικό οξύ. Τις περισσότερες φορές το pH θα σταθεροποιηθεί για καιρό γύρω στο 6,5 και μετά όμως ίσως χρειαστεί κάποια ρύθμιση καθώς θα αρχίσει να γίνεται πιο όξινο.

Εδώ είναι μερικοί ασφαλείς τρόποι για να μειωθεί το pH σε ένα σύστημα ενυδρειοπονίας 
Ένα προϊόν αποκαλούμενο “pH Down for Aquariums “ (θα το βρείτε σε pet shop)
Λίπασμα θειικού σιδήρου 
 Ξίδι (ένα μέτριο οξύ)
Χυμός λεμονιού
Υδροχλωρικό οξύ (πολύ ισχυρό οξύ)
 Θειικό οξύ (ισχυρό οξύ)
   (μην χρησιμοποιήστε κιτρικό οξύ (''ξινό'')δεδομένου ότι είναι αντιβακτηριακό!)

Εδώ είναι μερικοί ασφαλείς τρόποι για να αυξηθεί το pH σε ένα σύστημα ενυδρειοπονίας

    Ένα προϊόν αποκαλούμενο “pH Up for Aquariums” (θα το βρείτε σε pet shop)
    Διττανθρακικό νάτριο (μαγειρική σόδα)
    Διττανθρακικό κάλιο (ισχυρό - επιπλέον όφελος από την προσθήκη καλίου)
    Σβημένος/ενυδατωμένος ασβέστης - υδροξείδιο ασβεστίου (πολύ ισχυρό)
    Ασβέστης δολομίτη - ανθρακικό άλας μαγνήσιου ασβεστίου (μέτριο - αύξηση σκληρότητας)
    Ανθρακικό ασβέστιο (κοχύλια, τσόφλια αυγών, ήπιο ρυθμιστικό υλικό)


Άν χρειάζεται να  αλλάξουμε το pH είτε προσθέτωντας βάση είτε οξύ αυτό όπως ανέφερα και πρί πρέπει να γίνει σταδιακά. 

Αλλαγή του pH μεγαλύτερη από 0,2 την ημέρα μπορεί να προκαλέσει κάποια βλάβη στα ψάρια μας.

Επειδή δεν είμαστε χημικοί ή μάλλον καλύτερα δεν χρειάζεται να είμαστε για να έχουμε ένα σύστημα ενυδρειοπονίας δεν θα σας ζαλίσω με χημικούς τύπους ανάμιξης διαλυμάτων και πολύπλοκους τύπους και μαθηματικές πράξεις για να υπολογίσετε πόσο πρέπει να προσθέσετε. Μπορείτε εάν σας αρέσει να βρείτε αυτούς τους τύπους στο διαδίκτυο ή στο βιβλίο χημείας της β λυκείου (αν θυμαμαι καλά)

Ένας πρακτικός τρόπος είναι να πάρουμε ένα δείγμα 5 λίτρων από την δεξαμενή μας και να πειραματιστούμε μετρώντας το οξύ/ βάση που προσθέσαμε και όταν βρούμε την ικανή ποσότητα οξέος/ βάσης που προκαλεί την επιθυμητή αλλαγή σε 5 λίτρα διαλύματος τότε  με την ''απλή μέθοδο των τριών'' θα υπολογίσουμε πόση ποσότητα χρειάζεται για να φέρουμε την ίδια αλλαγή σε ένα διάλυμα π.χ. 200 λίτρων.    




Τιμές του pH για διαλύματα συνηθισμένων ουσιών
 Κομμάτια του κειμένου περιέχουν πληροφορίες απο την wikipedia Βικιπαίδεια, την ελεύθερη διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια

Arava Valley a large Israeli Desert Aquaponics Farm growing Baramundi, Shrimps and Red Claw


ΟΙ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΙ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ

ΑΜΜΩΝΙΑ (ΝΗ3/ΝΗ4)
  • Αποβάλλεται από τα ψάρια  (κόπρανα ή αποπνοια από τα βραγχια) και παράγεται και απο την παραπάνω τροφή που δεν τρώνε τα ψάρια μας και αποδομείται.
  • Σε ένα υγιές ενυδρειο πονικο σύστημα τα επίπεδα της αμμωνίας πρέπει να είναι 0 ppm (parts per million) 0mg/L. Αν δούμε κάποια αύξηση ενώ έχει στρωθεί το σύστημα μας τότε το πιο συνηθισμένο είναι οτι ταίζουμε τα ψάρια μας πολύ περισσότερο από αυτό που θέλουν να φάνε. Πρακτικός κανόνας ταίζουμε τόση τροφή όσο τρώνε τα ψάρια μας σε 3-5 λεπτά. Αν την φάνε πολύ γρήγορα βάζουμε λίγο ακόμη, ενώ αν δεν την φάνε την επόμενη φορά βάζουμε λιγότερη. Ταίζουμε 1-2 φορές την ημέρα.
  • Αν ανέβει πάνω από 0,02 ppm τότε αρχίζει και γίνεται βλαβερή για τα ψάρια μας. Στιγμιαίες αυξήσεις έως 0,5ppm μπορεί να μην σκοτώσουν τα ψάρια μας αλλά πολύ πιθανά θα προκαλέσουν νόσο στα βράγχια των ψαριών μας.
  •  Όσο πιο όξινο είναι το pH τόσο περισσότερη αμμωνία βρίσκεται στην ιονισμένη μορφή(ΝΗ4) του αμμωνίου που είναι λιγότερο τοξική, ενώ οσο πιο αλκαλικό ειναι το pH τόσο περσσότερη αμμωνία βρίσκεται στην μη ιονισμένη τοξική μορφη(ΝΗ3).
  • Είναι το πιο τοξικό παράγωγο απο ολες τις παραμέτρους 
  • Εάν ανέβει πάνω από 1ppm 1) χαμηλώστε το pH στο 6,4-6,8 2) αυξήστε τον αερισμό της δεξαμενής 3) αλλάξτε 40% του νερού της δεξαμενής 4) μειώστε τον αριθμό των ψαριών
ΝΙΤΡΩΔΗ (ΝΟ2)
  • Παράγονται από τα Nitrosomonas βακτήρια από την αποδόμηση της αμμωνίας.
  • Είναι τοξικά για τα ψάρια. Πάνω από 0,5ppm (mg/L) προκαλούν δηλητηρίαση απο νιτρώδη στα ψάρια μας και το θάνατο.
  • Σε ένα υγιές ενυδρειο πονικο σύστημα τα επίπεδα των νιτρωδών πρέπει να είναι 0 ppm (parts per million) 0mg/L.
  • Εάν ανέβουν πάνω από 0,25ppm 1) αυξήστε τον αερισμό της δεξαμενής 2) αλλάξτε 40% του νερού της δεξαμενής 3) μειώστε τον αριθμό των ψαριών
ΝΙΤΡΙΚΑ(ΝΟ3)
  • Παράγονται απο τα Nitrobacter βακτήρια απο την αποδόμηση των νιτρωδών.
  • Τα ψάρια μπορούν να αντέξουν σχετικά ψηλά επίπεδα νιτρικών
  • Λειτουργούν σαν λίπασμα για τα φυτά μας.
  • Σε ένα υγιές ενυδρειοπονικο σύστημα τα επίπεδα των νιτρικών πρέπει να είναι γύρω στα 50ppm. Μέτρηση νιτρικών πάνω απο 50ppm σημαίνει οτι δεν έχουμε φυτέψει αρκετά φυτά στα κρεβάτια μας ή πρέπει να προσθέσουμε επιπλέον κρεβάτια.
  •  Εάν ανέβουν πάνω από 100ppm 1) αλλάξτε 40% του νερού της δεξαμενής 2) φυτέψτε περισσότερα φυτά ή προσθέστε περισσότερα κρεββάτια.

ΟΞΥΓΟΝΟ(Ο2)
  • Το οξυγόνο μεταφέρεται στο νερό απο την ατμόσφαιρα με απλή διάχυση. Το μέγεθος της επιφάνειας επαφής νερού- αέρα και η κίνηση στην επιφάνειας του νερού επηρεάζουν θετικά την δυνατότητα διάχυσης. Η χρήση αεραντλίας αυξάνει αυτή την επιφάνεια καθώς κάθε φυσαλίδα λειτουργεί ξεχωριστά σε οτι αφορα την διάχυση.
  • Το διαλυμένο οξυγόνο στο νερό εξαρτάται από τη θερμοκρασία του νερού. Όσο πιο χαμηλή θερμοκρασία τόσο πιο πολύ διαλυμένο οξυγόνο. Για παράδειγμα το διαλυμενό οξυγόνο(Δ.Ο.) (DO) σε θερμοκρασία 0 C είναι περίπου 15mg/L, ενώ σε θερμοκρασία 30 C είναι περιμπου το μισό 7,5mg/L.
  • Σε ένα υγιές ενυδρειοπονικο σύστημα τα επίπεδα του διαλυμένου οξυγόνου στο νερό δεν πρέπει να είναι κάτω από 5mg/L.
  • Αν πέσουν κάτω από 5mg/L τα ψάρια θα αρχίσουν να ανεβαίνουν στην επιφάνεια για αέρα, τα βακτήρια θα πάψουν να μετατρέπουν την αμμωνία (γιατί και αυτα χρειάζονται οξυγόνο για να λειτουργήσουν) σε νιτρώδη και αν δεν κάνουμε κάτι τα ψάρια μας θα πεθάνουν σε μερικές ώρες ( δεν θα αντέξουν περισσότερες από 4 ώρες {σε πιο φορτωμένα συστήματα θα πεθάνουν πιο γρήγορα}).
  • Εάν τα επίπεδα του οξυγόνου είναι κάτω από 3-5 ppm 1) αυξήστε τον αερισμό της δεξαμενής  2) μειώστε τον αριθμό των ψαριών

Παρασκευή 23 Μαρτίου 2012

ΑΠΟΡΙΕΣ- ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ- ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Σε αυτό το σημείο θα μπορούσατε να με βοηθήσετε  ρωτώντας ή προτείνοντας θέματα που σας ενδιαφέρουν για ακολουθήσουν σε νέες αναρτήσεις. ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΣΤΑ ΣΧΟΛΙΑ

Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗΣ ΤΩΝ ΨΑΡΙΩΝ ΣΤΗ ΔΕΞΑΜΕΝΗ


ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗΣ ΤΩΝ ΨΑΡΙΩΝ ΣΤΗ ΔΕΞΑΜΕΝΗ
Προτού τοποθετήσετε ψάρια στο σύστημα σας θα πρέπει να είστε σίγουροι ότι το στρώσιμο έχει ολοκληρωθεί με επιτυχία. Τις περισσότερες φορές τα ψάρια σας θα τα πάρετε σε μια διαφανή πλαστική σακούλα. Μόλις τα πάρετε θα πρέπει να τα ελέγξετε για πληγές, ασθένειες και παράσιτα. Παρατηρήστε τα πως κινούνται. Αν δείτε κάποιο που δυσκολεύεται να κολυμπήσει ή κολυμπάει περίεργα ή δεν είναι το ίδιο ενεργητικό με τα υπόλοιπα τότε πολύ πιθανά είναι άρρωστο ή αρρώστησε κατά τη διαδρομή και πρέπει να απομονωθεί από τα υπόλοιπα.
  1. τοποθετούμε τη σακούλα μέσα στη δεξαμενή μας προσέχοντας να μην μπει νερό από τη σακούλα στο σύστημα μας.
  2. ελέγχουμε να έχουν εξισωθεί οι θερμοκρασίες στη σακούλα και τη δεξαμενή ( δεν είναι απαραίτητος ειδικός εξοπλισμός ελέγχουμε με το χέρι μας). χρόνος 15-30 λεπτά
  3. σιγά σιγά προσθέτουμε νερό από τη δεξαμενή στη σακούλα μας ( αν θέλουμε να είμαστε πολύ λεπτομερείς μπορούμε να μετρήσουμε το pH στη δεξαμενή και την σακούλα με τα ψάρια και να προσπαθήσουμε να ισορροπήσουμε στο περίπου) χρόνος 15 λεπτά
  4. γεμίστε ένα δοχείο 20-30 λίτρα με νερό από τη δεξαμενή σας και προσθέστε 20 γραμμάρια αλατιού χωρίς ιώδιο ή καλύτερα θαλασσινό αλάτι τοποθετήστε και μία αεραντλία για καλή οξυγόνωση
  5. με κάποιο δίχτυ τοποθετήστε ένα ένα τα ψάρια μέσα στο δοχείο για 20 με 30 λεπτά. Αν τα ψάρια αρχίσουν να δείχνουν ότι ζορίζονται τότε πρέπει να τα βγάλετε. Αυτό το μπάνιο θα σκοτώσει τυχόν παράσιτα. Χρόνος 20-30 λεπτά
  6. βγάλτε ένα- ένα τα ψάρια με ένα δίχτυ και βάλτε τα στη δεξαμενή
  7. πετάξτε το νερό από το δοχείο ΜΗΝ το βάλετε πίσω στη δεξαμενή
Συνολικός χρόνος όλης της διαδικασίας 1- 1.5 ώρα.

Πόσα ψάρια θα βάλω στη δεξαμενή μου;


ΦΟΡΤΩΜΑ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΜΑΣ ΜΕ ΨΑΡΙΑ
(Πόσα ψάρια θα βάλω στη δεξαμενή μου;)
Σε γενικές γραμμές όσο πιο ‘φορτωμένο’ (μεγάλος αριθμός ψαριών) είναι ένα σύστημα ενυδρειοπονίας τόσο πιο αποδοτικό είναι, καθώς έτσι υπάρχει πληθώρα διαθέσιμων θρεπτικών συστατικών. Όσο πιο πολλά ψάρια έχουμε όμως στη δεξαμενή μας τόσο πιο δύσκολο είναι να τη διαχειριστούμε και κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή να πεθάνουν τα ψάρια μας από ασφυξία. Όταν δουλεύουμε το σύστημα μας στη μέγιστη δυνατότητα φορτώματος είναι απαραίτητη η χρήση μιας καλής αεραντλίας καθώς και η ύπαρξη εφεδρικών μηχανισμών σε περίπτωση διακοπής ρεύματος καθώς η ισορροπία είναι πολύ λεπτή. Επειδή λοιπόν ένα σύστημα ενυδρειοπονίας που δουλεύει στο μέγιστο των δυνατοτήτων του είναι σχετικά πιο απαιτητικό από άποψη προσοχής αλλά και εμπειρίας θα σας πρότεινα να ξεκινήσετε με τον πιο χαμηλό δείκτη φορτώματος και όσο αποκτάτε εμπειρία να αυξάνετε τον αριθμό των ψαριών.
Από τι εξαρτάται ο δείκτης μέγιστου φορτώματος;
Το μέγιστο βάρος των ψαριών που μπορούμε να βάλουμε σε ένα σύστημα δεν εξαρτάται τόσο από τον όγκο της δεξαμενής των ψαριών, αλλά από το είδος και τον όγκο των κρεβατιών που χρησιμοποιούμε και πόσο καλά μπορούν αυτά μπορούν να λειτουργήσουν σαν φίλτρο για τη δεξαμενή των ψαριών. Σε γενικές γραμμές ένα κρεβάτι μπορεί να απορροφήσει ένα συγκεκριμένο αριθμό θρεπτικών συστατικών. Ακόμα τα ψάρια φαίνεται να παράγουν λίγο μικρότερο (πρακτικά περίπου ίσο) όγκο κοπράνων με τον όγκο της τροφής που τα ταΐζουμε. Για να έχουμε γρήγορη ανάπτυξη των ψαριών μας αλλά και να έχουμε μεγάλο αριθμό θρεπτικών συστατικών στο σύστημα μας ταΐζουμε τα ψάρια μας τροφή ίση με 1-2% του βάρους τους. Έτσι σε γενικές γραμμές το μέγιστο βάρος των ψαριών που θα βάλουμε στη δεξαμενή μας είναι 50 με 100 φορές μεγαλύτερο από το βάρος της απαιτούμενης τροφής που χρειάζεται σε καθημερινή βάση το σύστημα μας. Ένα σύστημα που χρησιμοποιεί κρεβάτια στα οποία τα φυτά επιπλέουν σε ‘σχεδίες’ πάνω στο νερό που κυκλοφορεί συνεχώς, χρειάζεται περίπου 80γρ ανά τετραγωνικό μέτρο κρεβατιού ψαροτροφή την ημέρα. Εάν όμως χρησιμοποιούμε κρεβάτια βάθους 30 εκ. γεμάτα με κάποιο μέσο μέσα στο οποίο είναι φυτεμένα τα φυτά μας, όπως περιέγραψα σε προηγούμενη ανάρτηση, τότε πρέπει να υπολογίζουμε ότι χρειαζόμαστε 40 γρ ανά τετραγωνικό μέτρο κρεβατιού. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι όλα τα θρεπτικά συστατικά εγκλωβίζονται μέσα στο κρεβάτι και είναι διαθέσιμα στα φυτά μας συνέχεια. Σε γενικές γραμμές ο λόγος του όγκου της δεξαμενής προς των όγκο των κρεβατιών είναι 1:1 έως 1:3, συνήθως όμως 1:1 ή 1:2.

Σάββατο 17 Μαρτίου 2012

Βίντεο με κατασκευή συστήματος με παλλετοδεξαμενή


ΤΟ ΣΤΡΩΣΙΜΟ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΜΑΣ


ΤΟ ΣΤΡΩΣΙΜΟ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΜΑΣ
Όσοι έχουν ασχοληθεί με ενυδρεία σίγουρα θα έχουν σίγουρα ακούσει ξανά αυτόν τον όρο. Όμως τι είναι το στρώσιμο του συστήματος μας και γιατί είναι σημαντικό; Το στρώσιμο του συστήματος μας είναι ουσιαστικά η διαδικασία δημιουργίας ευνοϊκών συνθηκών ανάπτυξης των ωφέλιμων νιτροποποιητικών βακτηρίων τόσο μέσα στην δεξαμενή των ψαριών μας όσο και στα κρεβάτια που βρίσκονται τα φυτά μας. Είναι ίσως η πιο σημαντική και ‘λεπτή’ διαδικασία που θα ασχοληθούμε. Κι αυτό γιατί εάν δεν αναπτυχθούν αυτά τα βακτήρια τότε δεν θα μπορέσουμε να έχουμε αυτό το συμβιωτικό μικροοικοσύστημα που πρεσβεύει η ενυδρειοπονία (aquaponics). Ανεπιτυχές στρώσιμο θα έχει σαν αποτέλεσμα να συσσωρεύεται αμμωνία μέσα στο σύστημα μας και τα ψάρια μας να αρρωστήσουν και τελικά να πεθάνουν. Πράγμα πολύ άσχημο και ψυχοφθόρο.
Τα νιτροποιητικά βακτήρια υπάρχουν μέσα στο νερό και τον αέρα αλλά χρειάζεται πολύς χρόνος μέχρι να φτάσουν σε αρκετά μεγάλο πληθυσμό ώστε να υπάρχει αποδοτική νιτροτροποποιηση. Τα  νιτροποποιητικά βακτηρίδια αναπαράγονται με αυτοδιπλασιασμό. Κάτω από ιδανικές συνθήκες, το Nitrosomonas μπορεί να διπλασιάζεται κάθε 7 ώρες και το Nitrobacter κάθε 13 ώρες. Συνήθως όμως, θα διπλασιάζονται κάθε 15-20 ώρες. Αυτοί οι χρόνοι διπλασιασμού είναι εξαιρετικά αργοί αν αναλογιστούμε ότι το γνωστό σε εμάς κολοβακτηρίδιο E.Coli διπλασιάζεται περίπου κάθε 20 λεπτά. Δηλαδή στο χρόνο που χρειάζεται ένα βακτήριο Nitrosomonas να διπλασιαστεί, ένα και μόνο κολοβακτηρίδιο E.Coli θα έχει διπλασιαστεί τόσες φορές που θα έχει δημιουργήσει ένα πληθυσμό κολοβακτηριδίων που θα ξεπερνάει τα 30 τρισεκατομμύρια.
Κάτω από ιδανικές συνθήκες (25-30°C και 7,4-7,8 pH) η διαδικασία του στρωσίματος μπορεί να ολοκληρωθεί μέσα σε δύο εβδομάδες. Πρακτικά όμως χρειάζεται τέσσερις με έξι εβδομάδες. Σε χαμηλότερες θερμοκρασίες ή κάτω από λιγότερο καλές συνθήκες pH η διαδικασία μπορεί να πάρει πολύ περισσότερο. Αναλυτικά: η ιδανική θερμοκρασία 25-30° C, η ταχύτητα ανάπτυξης θα μειωθεί κατά 50% στους 18°C, σε θερμοκρασία 4° θα σταματήσει η ανάπτυξη, ενώ τα νιτροποποιητικά βακτήρια θα πεθάνουν εάν η θερμοκρασία είναι μεγαλύτερη από 49°C ή κάτω από  0°C. Σε ότι αφορά το pH οι ιδανικές συνθήκες: για τα Nitrosomonas είναι μεταξύ 7.8-8.0, για τα Nitrobacter 7.3-7.5, σε pH κάτω από 7 τα Nitrosomonas θα διπλασιάζονται πιο αργά, ενώ κάτω από 6.5 pH θα ανασταλεί τελείως η ανάπτυξη. Όλη διαδικασία της νιτροποίησης από τα βακτήρια θα σταματήσει σε pH κάτω από 6.
 Πάμε να ξαναδούμε λίγο τον κύκλο του αζώτου ή κύκλο νιτροποίησης. Τα Nitrosomonas θα μετατρέψουν την αμμωνία σε νιτρώδη. Τα νιτρώδη με τη σειρά τους θα μετατραπούν σε νιτρικά από τα Nitrobacter.  
Τόσο κατά τη διάρκεια του στρωσίματος, όσο και καθ’ όλη τη διάρκεια που θα έχουμε το σύστημα μας είναι απαραίτητο να μετράμε τουλάχιστον τρεις  παραμέτρους στην δεξαμενή των ψαριών. Τα επίπεδα της αμμωνίας, των νιτρωδών, των νιτρικών και του pH.
Υπάρχουν δύο τρόποι στρωσίματος. Με και χωρίς ψάρια. Εγώ προσωπικά προτιμώ τον δεύτερο τρόπο( δηλ. χωρίς ψάρια) γιατί είναι λιγότερο αγχωτικός και δεν υπάρχει κίνδυνος να σκοτώσετε τα ψάρια σας.
Στρώσιμο Με Ψάρια
Η πηγή αμμωνίας στη δεξαμενή σας είναι τα ψάρια που τοποθετήσατε. Τα ψάρια αποβάλουν με τα απόβλητα τους και από τα βράγχια τους αμμωνία  και επειδή δεν υπάρχει ικανοποιητικός αριθμός νιτροποιητικών βακτηρίων εξ αρχής, τα επίπεδα αμμωνίας θα συνεχίσουν να αυξάνονται έως ότου φτάσουν σε τοξικά επίπεδα για τα ψάρια μας. Τότε θα πρέπει ανανεώσετε ένα μέρος από το νερό της δεξαμενής σας  για να κατεβάσετε τα επίπεδα αμμωνίας σε ανεκτά επίπεδα. Αυτής η αλληλουχία θα επαναληφθεί αρκετές φορές μέχρι να αποικισθεί τελικά το σύστημα μας με ικανοποιητικό πληθυσμό νιτροποποιητικών βακτηρίων. Στο μεταξύ εάν έχετε αμελήσει να μετρήσετε συχνά τα επίπεδα νιτρωδών και αμμωνίας, αυτά μπορεί να έχουν αυξηθεί σε τέτοιο επίπεδο  που εξαιτίας της τοξικής τους δράσης να έχουν δημιουργήσει ανεπανόρθωτη βλάβη στα βράγχια και γενικά την υγεία των ψαριών μας. Πάμε να δούμε λίγο πρακτικά πως μπορούμε να ξεκινήσουμε το στρώσιμο με ψάρια. Θα βάλουμε στη δεξαμενή των ψαριών μας λίγα μικρά , φτηνά ψάρια ( συνήθως χρυσόψαρα) σε αναλογία περίπου 1 γραμμάριο ψαριού για κάθε 2 λίτρα νερού. Θα ξεκινήσουμε να ταΐζουμε με λίγη τροφή τα ψάρια μας κάθε μέρα. Θα μετράμε τα επίπεδα αμμωνίας, νιτρωδών, νιτρικών και pH κάθε μέρα δύο φορές. Αν τα επίπεδα αμμωνίας ανέβουν πάνω από 1 ppm ή 1 mg/L τότε σταματάτε να ταΐζετε τα ψάρια σας γιατί αν αυξηθούν παραπάνω τότε τα ψάρια σας θα δηλητηριαστούν από αμμωνία. Αν συνεχίζουν να αυξάνονται τα επίπεδα αμμωνίας τότε πρέπει να κάνετε αλλαγή νερού. Μετά από μερικές ημέρες τα επίπεδα των νιτρωδών θα ανέβουν και μετά από λίγο καιρό πρέπει τα επίπεδα των νιτρωδών να πέσουν και να αρχίσουν να εμφανίζονται νιτρικά στις μετρήσεις μας.
Στρώσιμο Χωρίς Ψάρια
Στο στρώσιμο χωρίς ψάρια χρησιμοποιούμε κάποια άλλη πηγή αμμωνίας . Αυτή η πηγή αμμωνίας μπορεί να είναι καθαρή αμμωνία από το φαρμακείο, ουρία από κάποιο γεωπονικό μαγαζί, ψαροτροφή, ή ακόμα και ανθρώπινα ούρα ( Ναι ξέρω ότι ακούγεται αηδιαστικό αλλά φαίνεται να είναι ασφαλές εκτός και αν παίρνετε φάρμακα ή έχετε κάποια ασθένεια) που τα έχουμε αφήσει σε κάποιο δοχείο για 2-3 μέρες. Εγώ προτιμώ την ουρία και την ψαροτροφή γιατί μπορείς να την βρεις πιο εύκολα. Επειδή δεν υπάρχουν ψάρια στη δεξαμενή μας μπορούμε να έχουμε αρκετά υψηλά επίπεδα αμμωνίας χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα. Πάμε να δούμε λίγο πρακτικά πως μπορούμε να ξεκινήσουμε το στρώσιμο χωρίς ψάρια. Προσθέτουμε περίπου ένα κουταλάκι του γλυκού ουρία ανά χίλια λίτρα νερό, ή μια μεγάλη ‘χούφτα’ ψαροτροφής στο νερό της δεξαμενής μας. Αν θέλετε να είστε πιο τυπικοί πρέπει να προσθέσετε τόση ουρία ώστε τα επίπεδα της αμμωνίας να ανέβουν στα 5 ppm ή 5 mg/L. (Δεν θέλουμε να ανέβουν πολύ παραπάνω γιατί θα ανασταλεί η νιτροποιητική διαδικασία). Μετράμε τα επίπεδα αμμωνίας, νιτρωδών, νιτρικών και pH κάθε μέρα. Προσθέτουμε όση ουρία χρειάζεται ώστε τα επίπεδα της αμμωνίας να παραμένουν γύρω στο 5 ppm. Όταν αρχίσουν μετά από ημέρες να ανεβαίνουν τα νιτρώδη τότε μειώνουμε στο μισό την ποσότητα ουρίας. Μετά από ημέρες τα επίπεδα των νιτρωδών θα αρχίσουν να πέφτουν και θα ανεβαίνουν εκείνα των νιτρικών. Όταν τα επίπεδα των νιτρικών ανέβουν αρκετά τότε φυτεύουμε τα κρεβάτια μας με φυτά. Τα φυτά θα καταναλώσουν σιγά-σιγά τα νιτρικά μας. Όταν τα επίπεδα της αμμωνίας πέσουν κάτω από 1 ppm τότε προσθέτουμε τα ψάρια στη δεξαμενή μας. 
Για τις μετρήσεις μας χρησιμοποιούμε ειδικά τέστ νερού για ενυδρεία (water test for aquarium).Προτιμούμε τα υγρά τέστ από τις ταινίες μέτρησης γιατί έχουν μεγαλύτερη ακρίβεια αλλά κοστίζουν όμως περισσότερα χρήματα. Τελειώνοντας θα ήθελα να πω ότι το στρώσιμο απαιτεί χρόνο οπότε πρέπει να έχετε υπομονή, να είστε μεθοδικοί και στο τέλος θα ανταμειφθείτε με ένα καλά ισορροπημένο και αποδοτικό μικροοικοσύστημα.

ΤΟ ΝΕΡΟ


ΤΟ ΝΕΡΟ
Το νερό που θα προσθέσουμε στο σύστημα μας  μπορεί να προέρχεται από τη βροχή που ίσως συλλέγουμε σε βαρέλια, από υπόγεια ύδατα (πηγάδι), ή από το υδραγωγείο. Νερό που προέρχεται από λίμνες, ποτάμια ή μετά από βιολογικό καθαρισμό δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιηθεί, παρά μόνο εάν έχετε επαγγελματικό εξοπλισμό απολύμανσης και φιλτραρίσματος  αλλά και μέτρησης ειδικών παραμέτρων και ποιοτικών χαρακτηριστικών του νερού, καθώς όπως αντιλαμβάνεστε υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να επιβαρύνετε το σύστημα σας με ανεπιθύμητους ρύπους και μικρόβια.
Νερό της βροχής
Το νερό της βροχής είναι ίσως μια ιδανική λύση καθώς είναι ελεύθερο χλωρίου, χλωραμινών και παθογόνων μικροβίων αρκεί η συλλογή του να γίνει με τρόπο που να μην επιτρέπει την επιμόλυνση του. Πρέπει να προσέξουμε στην περιοχή που συλλέγουμε την βροχή να μην γίνονται ψεκασμοί με εντομοκτόνα-παρασιτοκτόνα αλλά ούτε να υπάρχει και κάποιο εργοστάσιο στην γύρω περιοχή γιατί κινδυνεύει το βρόχινο νερό να έχει επιμολυνθεί με ανεπιθύμητους ρύπους. Σε γενικές γραμμές το νερό της βροχής είναι ελαφρώς όξινο. Σε περιοχές με μεγάλη ατμοσφαιρική ρύπανση λόγω του φαινομένου της όξινης βροχής το νερό που θα μαζέψουμε μπορεί να είναι ισχυρά όξινο και να χρειαστεί να χρησιμοποιήσουμε ανθρακικό ασβέστιο ή ανθρακικό κάλιο για να ρυθμίσουμε το pH μας γύρω στο 6.5 με 7.2 (θα γράψω αργότερα περισσότερα για το ιδανικό pH του συστήματος μας.
Νερό από υπόγεια ύδατα
Νερό από πηγάδια ή πηγές θα πρέπει να ελεγχθεί για νιτρώδη, νιτρικά, αμμωνία . ολική σκληρότητα και pH πριν το τοποθετήσουμε στο σύστημα μας.
Νερό από υδραγωγείο
Το νερό του υδραγωγείου είναι τις περισσότερες αλκαλικό (δηλ. pH > 7), καθώς αυτό φαίνεται να προσφέρει κάποια προστασία απέναντι στην διάβρωση των σωληνώσεων του δικτύου ύδρευσης. Εάν το pH είναι πολύ αλκαλικό θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσουμε κάποιο ελαφρύ οξύ όπως π.χ. ξύδι ή χυμό λεμονιού. Για την αποφυγή ανάπτυξης μικροοργανισμών το νερό επεξεργάζεται με χλωρίνη  ή χλωραμίνες ( ένωση χλωρίνης με αμμωνία). Καλό θα ήταν να ρωτήσετε την τοπική δημοτική  εταιρεία  παροχής ύδατος καθώς σε αρκετές περιοχές χρησιμοποιείται μόνο χλώριο. Οι δύο αυτές ουσίες θα βλάψουν τόσο τα ψάρια μας όσο και τα νιτροποιητικά βακτήρια που θέλουμε να αναπτυχθούν στο σύστημα μας. Γι’ αυτό πρέπει να εξουδετερωθούν - αφαιρεθούν από το νερό που θα χρησιμοποιήσουμε. Το χλώριο είναι σχετικά εύκολο να αφαιρεθεί απλά αφήνοντας το νερό για 48 ώρες να κυκλοφορήσει μέσα στο σύστημα μας ή αφήνοντας το για 48 ώρες σε κάποιο τρίτο ανοιχτό βαρέλι. Είναι ωφέλιμο να υπάρχει επαφή της επιφάνειας του νερού με την ατμόσφαιρα καθώς και καλός αερισμός και κίνηση αυτού ώστε να γίνει πιο γρήγορα η ανταλλαγή του χλωρίου και η εξάτμιση του στην ατμόσφαιρα. Οι χλωραμίνες είναι πολύ δυσκολότερο να αφαιρεθούν με αυτό τον τρόπο. Μια γρήγορη λύση είναι η χρήση ειδικού ‘αντιχλωρίου’ από κάποιο pet shop που θα εξουδετερώσει τόσο το χλώριο όσο και τις χλωραμίνες. Οι χλωραμίνες μπορούν να αφαιρεθούν και με αντίστροφη όσμωση ή με κάποιο φίλτρο UV εάν διαθέτετε κάτι τέτοιο. Επιπλέον υπάρχουν και κάποιες εναλλακτικές μέθοδοι που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο και υποστηρίζουν ότι μπορούμε να αφαιρέσουμε τις χλωραμίνες  χρησιμοποιώντας βιταμίνη C και άμεση έκθεση του νερού μας στον ήλιο για 3-7 ημέρες. Ακόμη υπάρχει στο Wikipedia μια μέθοδος αφαίρεσης χλωραμινών με υπερχλωρίωση. Αναλυτικά: προσθήκη χλωρίου με τη μορφή οικιακής χλωρίνης ή χλώριου ειδικού για πισίνες  σε συγκέντρωση 10 ppm διατηρώντας παράλληλα το pH στο 7. Το υδροχλωρικό οξύ αποδεσμεύει την αμμωνία από τις χλωραμίνες και η αμμωνία θα φύγει με τη μορφή αερίου από την επιφάνεια του νερού. Αυτή η διαδικασία διαρκεί περίπου 24 ώρες. Οι χλωρίνη που απομένει μπορεί να αφαιρεθεί με την έκθεση σε έντονη ηλιακή ακτινοβολία εντός 4 ωρών ή ακολουθώντας την διαδικασία που αναφέρθηκε πιο πριν.

Τετάρτη 14 Μαρτίου 2012

ΕΝΑ ΑΠΛΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΝΥΔΡΕΙΟΠΟΝΙΑΣ

Παρά το οτι δεν έχω γράψει ακόμα για κάποια βασικά πράγματα που πρέπει να ξέρει κάποιος προτού ξεκινήσει να λειτουργεί ένα σύστημα ενυδρειοπονίας θα προχωρήσω μετά από ερώτηση του αναγνώστη polyteknos στο πως μπορούμε να φτιάξουμε ένα μικρό σύστημα οικιακής χρήσης.

ΥΛΙΚΑ
2 βαρέλια 200 λίτρων κατάλληλα για τρόφιμα
μαυρο πλαστικό λάστιχο ποτίσματος ή καλύτερα μετακίνησης τροφίμων ανάλογα με την διάταξη
1 αντλία παροχής 1000 λιτρων ανα ώρα
1 μηχανικό χρονοδιακόπτη ρεύματος
διάφορα συνδετικά τυπου ''ταφ'' (3) και γωνίες (8) καθώς,διακόπτες (6) κ.α. ανάλογα με την διάταξη
ξύλα για κατασκευή στηριγμάτων για τα βαρέλια μας ( πχ.παλλέτες)
6 χρυσόψαρα μεγέθους 10 εκατοστών
200 λίτρα χαλίκι, βότσαλο ή ελαφρόπετρα και 200 λιτρα αποχλωριωμένου νερού ( εγώ προτιμώ την ελαφρόπετρα βλεπε http://greekaquaponics.blogspot.com/2012/03/blog-post_08.html ).

ΒΗΜΑ 1ο
Παίρνουμε πρώτα το βάρέλι που προορίζουμε για δεξαμενή των ψαριών και κόβουμε ένα ορθογώνιο κομμάτι από τα πλάγια του βαρελιού. Προσέχουμε το κομμάτι αυτό να μην είναι πολύ μεγάλο με αποτέλεσμα να χαλάσει τη σταθερότητα της δομής του βαρελιού. Επίσης ΄θα βοηθούσε στη σταθερότητα εάν δεν κόβαμε όλες τις ''γραμμές'' του βαρελιού. Θέλουμε όμως να είναι όσο πιο μεγάλο γίνεται καθώς αυτό θα είναι το ''παράθυρο'' πρόσβασης μας στη δεξαμενή των ψαριών. διαστάσεις 85εκ με 30εκ εξαρτάται απο το είδος και το σχήμα του βαρελιού που θα βρεί ο καθένας. Τέλος τοποθετούμε το βαρέλι οριζόντια ( σε αυτό θα μας βοηθήσει ένα αλφάδι.) στο έδαφος με το κομμάτι που κόψαμε να βρίσκεται στο επάνω μέρος. Είναι σημαντικό να είναι τόσο η δεξαμενή όσο και τα κρεβάτια σε ορζόντια θέση και να μην υπάρχει κλίση καθώς έτσι εξασφαλίζεται η σωστή απορροή και διοχέτευση του νερού και των θρεπτικών συστατικών από και πρός τα κρεβατια.

ΒΗΜΑ 2ο
Παίρνουμε το δεύτερο βαρέλι που προορίζουμε για κρεβάτια και το κόβουμε κατα μήκος της μεγαλύτερης πλευράς στη μέση. Τα κομμάτια που θα προκύψουν θα τα τοποθετήσουμε σε σημείο πιο ψηλό δίπλα από τη δεξαμενή μας με το ανοικτό μέρος στραμμένο προς τα επάνω. Στην κάθετη προς το έδαφος μεριά του μισού βαρελιού που βρίσκεται κοντά στη δεξαμενή μας θα κάνουμε μία τρύπα περίπου πέντε εκατοστά από τον πάτο ( ειναι σημαντικό καθώς χρειαζόμαστε να παραμένει νερό καθόλη τη διάρκεια) από την οποία θα γίνεται η απορροή του νερού. Πρέπει ακόμα να κάνουμε μία τρύπα 2 εκατοστά από την κορυφή η οποία θα λειτουργεί σαν υπερχείληση και θα οδηγεί το παραπανίσιο νερό πίσω στη δεξαμενή σε περίπτωση που ειτε γεμίζει πιο γρήγορα απο οτι αδειάζει είτε υπάρξει πρόβλημα απορροής. Στις τρύπες που κάναμε θα προσαρμόσουμε κομμάτια από λάστιχο που θα οδηγούν στη δεξαμενή.








ΒΗΜΑ 3ο
Θα γεμίσουμε με χαλίκι ή βότσαλο ή ελαφρόπετρα εως επάνω τα κρεβάτια μας. Είναι σημαντικό να έχουμε πλύνει το μέσο που θα χρησιμοποιήσουμε γιατί μετά μπορεί να θολώσει το νερό και στο κάτω μέρος της δεξαμενής μας να γεμίσει σκόνη ή και χώμα. Κάποιοι πιστεύουν οτι αυτό δεν προσφέρει τίποτα ουσιαστικό και είναι απλά σπατάλη νερού καθώς το σύστημα θα ισοροπήσει μόνο του έτσι κι αλλιώς. Προσωπικά θεωρώ οτι καλό είναι να ξεπλύνετε μόνο με νερό λίγο το μέσο που θα χρησιμοποιήσετε χωρίς όμως να γίνεται υπερβολή στην καθαριότητα. Επιπλέον καλό ειναι να έχετε φτιάξει καλά στηρίγματα για τα κρεβάτια σας, γιατί αφού γεμίσουν με το μέσο το βάρος θα είναι μεγάλο με αποτέλεσμα κάποιες φορές να ''ανοίξουν'' τα κρεβάτια μας και να χάσουν το αρχικό ημικυλινδρικό τους σχήμα, δημιουργώντας τόσο αισθητικά όσο και λειτουργικά προβλήματα. Ακόμη κατι που πρέπει να αναφέρω είναι οτι πρέπει εξαρχής να είστε σίγουροι για το που θα βάλετε το συστημά σας γιατί αφού το γεμίσετε νερό θα ζυγίζει πολλά κιλά..

ΒΗΜΑ 4ο
Θα γεμίσουμε το βαρέλι που χρησιμοποιούμε για δεξαμενή μας με νερό χωρίς χλώριο ή χλωραμίνες. Μετά θα τοποθετήσουμε την αντλία μας στη  δεξαμενή μας. Στην αντλία θα συνδέσουμε ένα λάστιχο το οποίο θα οδηγεί το νερό στην πλευρά του κάθε  κρεβατιού που βρίσκεται πιο μακριά απο τη δεξαμενή στο επάνω μέρος αυτής. Στο λάστιχο που ανεβάζει το νερό θα τοποθετήσουμε ένα ''ταφ'' και θα κάνουμε εκτροπή της επιπλέον ροής στη δεξαμενή μας( βλ http://greekaquaponics.blogspot.com/2012/03/blog-post_10.html ). Την αντλία μας θα την συνδέσουμε σε ένα μηχανικό ηλεκτρικό χρονοδιακόπτη που θα έχει χρονισμό 15 λεπτα λειτουργίας-γεμίσματος 45παύση- αποχεύτευση. Τώρα είμαστε έτοιμοι να ''στρώσουμε'' το συστημά μας ωστε να δεχτεί τα ψάρια μας. 


(συγχωρέστε με για τα άσχημα σχήματα αλλά δεν τα πάω καλά με την ζωγραφική)
Για οποιαδήποτε απορία παρακαλώ γράψτε στα σχόλια και θα προσπαθήσω να απαντήσω το ταχύτερο δυνατό.
Υ.Γ. Σας χρωστάω πως βρίσκουμε αποχλωριωμένο νερό και πως ''στρώνουμε'' το συστημά μας. Επιφυλάσσομαι σε επόμενη ανάρτηση!

Σάββατο 10 Μαρτίου 2012

ΑΝΤΛΙΕΣ

Τίς περισσότερες φορές αντλίες που προορίζονται για ενυδρεία ή τεχνητές λίμνες ή συντριβάνια θα κάνουν τη δουλειά. Σε μεγαλύτερες εγκαταστάσεις μπορεί να χρειαστούν και ισχυρότερες αντλίες άντλησης λυμμάτων.
Όταν διαλέγουμε αντλία θα πρέπει να λάβουμε υπόψιν μας κάποια πράγματα:
  1. τον όγκο του νερού που χρειάζεται να κυκλοφορεί κάθε φορά
  2. το μέγεθος της δεξαμενής των ψαριών μας
  3. το είδος του συστήματος που έχουμε κατασκευάσει
  4. την υψομετρική διαφορά που θα πρέπει να αντισταθμίσει η αντλία μας.
Αντλίες με ονομαστική παροχή 1000 λίτρα ανα ώρα θα αποδόσουν πολύ μικρότερη ροή νερού αν χρειαστεί να προωθήσουν το νερό σε υψομετρική διαφορά άνω του ενός μέτρου. Εάν το σύστημα μας είναι συνεχούς ροής τότε αντλία μας οφείλει να μπορεί να κυκλοφορήσει το συνολικό μέγεθος της δεξαμενής των ψαριών μας σε μία ώρα, τουλάχιστον μία φορά (πχ δεξαμενή 200 lt παροχή ανλτίας από 200lt/h και επάνω). Εάν το σύστημα μας βασίζεται στο σύστημα άμπωτης-παλίροιας με χρόνο λειτουργίας ανλτίας 15min τότε πρέπει η ανλία μας να μπορεί να μετακινήσει τον όγκο της δεξαμενής μας σε 15min δηλαδή πρέπει να είναι τέσσερις φορές μεγαλύτερη η παροχή της αντλίας μας από τον όγκο της δεξαμενής μας.(πχ. δεξαμενή 200lt απαιτούμενη παροχή αντλίας 200x4=800lt/h. άν ο χρόνος πλήρωσης των κρεβατιών μας είναι 10 λεπτά τότε η ανλτία μας πρέπει σε δέκα λεπτά να μετακινεί 200lt οπότε σε μία ώρα να μετακινεί 1200lt δηλαδή ονομαστική παροχή αντλίας 1200lt/h και επάνω.

Σε γενικές γραμμές είναι προτιμότερο να πάρετε αντλία με μεγαλύτερη ονομαστική καθώς
  1. μπορείτε αργότερα να επεκτείνετε το συστημά σας ή να προσθέσετε κάποιο φίλτρο 
  2. η πραγματική παροχή της αντλίας μας μπορεί να διαφέρει από την ονομαστική κατά πολύ είτε υπαρχει υψομετρική διαφορά είτε όχι.
  3. μια μεγαλύτερη αντλία μας επιτρέπει να μπορούμε να εκτρέψουμε την επιπλέον παροχή του νερού πίσω στη δεξαμενή μας βοηθώντας την κίνηση στην επιφάνεια με αποτέλεσμα καλύτερη οξυγόνωση του νερού. Αυτή η εκτροπή της κυκλοφορίας προστατεύει την αντλία μας καθώς πρώτον δεν πρέπει να περιορίζουμε ( να βάζουμε αντίσταση στην αντλια)  την αντλία μας ωστε να πετύχουμε  την επιθυμητή ταχύτητα ροής και δεύτερον σε περίπτωση που μπλοκάρει η παροχή του κρεβατιού η αντλία δεν θα καεί προσπαθώντας να πιέσει να περάσει νερό αλλά θα γίνει εκτροπή του νερού στην επιφάνεια της δεξαμενής.
Τελειώνοντας θα μπορούσατε να χρησιμοποιήσετε δύο αντλίες για την ίδια δουλεια ώστε εάν χαλάσει η μία να λειτουργεί ή άλλη.

Πέμπτη 8 Μαρτίου 2012

ΤΟ ΜΕΣΟ ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΡΟ

Οι περισσότεροι άνθρωποι χρησιμοποιούν είτε το χαλίκι-βότσαλο είτε σφαιρίδιο από άργιλο για μέσο.  Εντούτοις, υπάρχουν και άλλα υλικά υποψήφια, ανάλογα με το τι θέλουμε και μπορούμε να προμηθευτούμε. Πάμε να δούμε τι πρέπει και τι δεν πρέπει να έχει το μέσο.

Πρέπει να
  •  Να μην επηρεάζει το pH του νερού- τόσο αρχικά όσο και με την πάροδο του χρόνου, τα μέσα δεν πρέπει να επηρεάζουν το pH του συστήματος ή να αλλοιώνουν οποιεσδήποτε θρεπτικές ουσίες του συστήματος. Προσέξτε τον ασβεστόλιθο και το μάρμαρο επειδή τείνουν αυξάνουν το pH λόγω του ανθρακικού ασβεστίου που περιέχουν. Υπάρχουν και άλλα υλικά που τείνουν να οδηγήσουν το pH πρός τα κάτω με την πάροδο του χρόνου (Diotamite, Maidenwell, και Higrozyme). Τα περισσότερα είδη χαλικιών-βοτσάλων και ηφαιστιογενών πετρωμάτων (ελαφρόπετρα) είναι αδρανή και διατηρούν ουδέτερο pH.
  • Να μήν αποσυντίθεται ποτέ - δεν πρέπει ποτέ να σπάνε ή να αποσυντιθενται.  Εάν αφεθούν να αποσυντεθούν το αποτέλεσμα θα είναι να μπλοκαριστούν οι σωληνώσεις μας καθώς και ανεξέλεγκτες διακυμάνσεις τόσο στο pH όσο και στα επίπεδα των θρεπτικών συστατικών μας.  Η διαδικασία αποσύνθεσης μπορεί επίσης να δημιουργήσει τανίνες στο νερό που θα το έκαναν πιο σκούρο με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να δούμε σε τι κατάσταση είναι τα ψάρια μας. Αυτό αποκλείει τη χρήση χώματος, τύρφης,  ξύλινων υλικών ή εκείνων από καρύδα.
  •  Να έχουν το κατάλληλο μέγεθος -  πρέπει να βρείτε κάποιο μέσο που να μην είναι ούτε πάρα πολύ μικρό, αλλά ούτε και πάρα πολύ μεγάλο.  Το μέσο που είναι πάρα πολύ μικρό - παραδείγματος χάριν άμμος, περλίτης, και βερμικουλίτης - θα γίνει γρήγορα πολύ συμπαγές και δεν θα επιτρέπει στον αέρα και το νερό να κυκλοφορήσει ελεύθερα γύρω από τις ρίζες των φυτών.  Το μέσο που είναι πάρα πολύ μεγάλο - παραδείγματος χάριν, μεγάλα ηφαιστιογενή πετρώματα- θα δημιουργήσει μεγάλα κενά αέρα όπου οι ρίζες των φυτών δεν θα μπορέσουν να ευδοκιμήσουν.  Το κατάλληλο μέγεθος για την ενυδρειοπονία φαινεται να είναι μεταξύ 15 και 40 χιλιοστά σε διάμετρο (ιδανικό θεωρώ το 30 χιλιοστά).
 Καλό θα ήταν να
  • Να είναι πορώδες - όσο περισσότερη επιφάνειας δίνετε στα βακτήρια για να εγκατασταθούν τόσο πιο δυνατό και παραγωγικό θα είναι το σύστημά σας. Επιπλέον το πορώδες υλικό κρατά τον αέρα και το νερό καλύτερα από το μη πορώδες υλικό, και είναι πιο ελαφρύ.  Το κατάλληλο μέγεθος ηφαιστιογενούς πετρώματος είναι ένα εξαιρετικό δείγμα.
  • Να είναι εύκολο στο χειρισμό - οι αιχμηρές άκρες του χαλικιού είναι σκληρές τόσο για τις ρίζες των φυτών όσο και για τα χέρια του κηπουρού.  Εάν γεμίσετε το κρεβάτι σας με μέσα στρογγυλευμένα ή με ομαλή επιφάνεια, όπως το βότσαλο ή με ειδικά σφαιρίδια αργίλου, όπως το Hydroton, θα αποφύγετε τέτοιες δυσκολίες.Το Hydroton έχει δυο αρνητικά, εκτός απο την ακριβή τιμή, δεν προσφέρει αρκετά καλή στήριξη σε μεγάλα φυτά όπως οι τοματιές.
Όποιο υλικό και αν επιλέξετε, πρέπει να λάβετε υπόψιν σας οτι τα κρεβάτια πρέπει να έχουν βάθος γύρων στα 33 εκατοστά (φαινεται να ευνοει την αναπτυξη του φυτού) οπότε ο προυπολογισμός σας μπορεί να διαφέρει πολύ διαλέγοντας διαφορετικό υλικό.

 Το Νερό

Το νερό για το περιβάλλον των ψαριών πρέπει να είναι όσο πιο καθαρό γίνεται. Ιδανικά θα πρέπει να έχει  ουδέτερο pH και να μην περιέχει οπωσδήποτε χλώριο ή χλωραμίνες. Εντούτοις, αυτό δεν είναι δυνατό στις περισσότερες περιπτώσεις. Επειδή υπάρχει ο φόβος για την όξινη διάβρωση των σωλήνων, το νερό που κυκλοφορεί στο δίκτυο ύδρευσης έχει pH πάνω από 7 (αλκαλικό).  Επίσης σίγουρα περιέχει χλώριο (ίσως και χλωραμίνες σε κάποιες περιοχές. καλό είναι να ρωτήσετε τους υπευθυνους).  Για να καθαρίσετε το νερό από το χλώριο( όχι απο τις χλωραμίνες, που εαν υπάρχουν θα πρεπει να πάρετε αντιχλώριο απο κάποιο pet shop ή να χρησιμοποιήσετε φίλτρο ενεργού άνθρακα ή φίλτρο UV ). Αυτό θα αποβάλλει το χλώριο το οποίο θα εξατμιστεί.  Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, το pH μπορεί να αλλάξει, μην προσπαθήσετε να το  τροποποιήσετε τώρα καθώς θα αλλάξει αργότερα πάλι.
Θέλετε το pH του νερού σας να είναι συμβατό με αυτό που θέλουν τα ψάρια σας, τα φυτά σας και τα βακτήρια  που θα αναπτυχθούν σύντομα στο σύστημά σας.  Για τα ψάρια, αυτό είναι ένα pH περίπου στο 6.5 έως 9.0. Για τα φυτά, αυτό είναι ένα pH περίπου 5.0 έως 7.0 και για τα βακτήρια είναι ένα pH 6.0 έως 8.0.  Στα συστήματα ενυδρειοπονίας γίνεται ένας συμβιβασμός μεταξύ των απαιτήσεων pH και των τριών. Κατά συνέπεια, το βέλτιστο pH είναι περίπου 6.7 έως 7.2. Αυτό είναι εντάξει για τα ψάρια (καθώς προστατεύει από την τοξικότητα αμμωνίας), είναι εντάξει για τα φυτά ( δεδομένου ότι  επιτρέπει τη λήψη των θρεπτικών ουσιών που απαιτούνται για την ανάπτυξη τους) και είναι καλό για τα βακτήρια.
Εδώ είναι μερικοί ασφαλείς τρόποι για να μειωθεί το pH σε ένα σύστημα ενυδρειοπονίας
    Ένα προϊόν αποκαλούμενο “pH Down for Aquariums “ (θα το βρείτε σε pet shop)
    Λίπασμα θειικού σιδήρου 
    Ξίδι (ένα μέτριο οξύ)
    Υδροχλωρικό οξύ (πολύ ισχυρό οξύ)
    Θειικό οξύ (ισχυρό οξύ)
   (μην χρησιμοποιήστε κιτρικό οξύ δεδομένου ότι είναι αντιβακτηριακό!)

Εδώ είναι μερικοί ασφαλείς τρόποι για να αυξηθεί το pH σε ένα σύστημα ενυδρειοπονίας

    Ένα προϊόν αποκαλούμενο “pH Up for Aquariums” (θα το βρείτε σε pet shop)
    Διττανθρακικό νάτριο (μαγειρική σόδα)
    Διττανθρακικό κάλιο (ισχυρό - επιπλέον όφελος από την προσθήκη καλίου)
    Σβημένος/ενυδατωμένος ασβέστης - υδροξείδιο ασβεστίου (πολύ ισχυρό)
    Ασβέστης δολομίτη - ανθρακικό άλας μαγνήσιου ασβεστίου (μέτριο - αύξηση σκληρότητας)
    Ανθρακικό ασβέστιο (κοχύλια, τσόφλια αυγών, ήπιο ρυθμιστικό υλικό)

Δευτέρα 5 Μαρτίου 2012

Backyard aquaponics: DIY system to farm fish with vegetables

ΕΙΔΗ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ

Υπάρχουν πολλές μορφές ενυδρειοπονικών συστημάτων, από μία απλή τεχνητή λιμνούλα στην οποία επιπλέουν τα φυτά σε ''σχεδίες'' , έως στα  εξαιρετικά πολυσύνθετα συστήματα με τους πολύ υψηλούς δείκτες πυκνότητας ψαριών.
Υπάρχουν μερικές βασικές μορφές συστημάτων που έχουν υιοθετηθεί σε όλο τον κόσμο, κάθε μια από αυτές τις μορφές έχει τα δικά της μοναδικά πλεονεκτήματα αλλά και μειονεκτήματά.

Συνεχούς ροής
Αρχικά υπάρχουν δύο μέθοδοι παροχής νερού στα κρεβάτια (ανάπτυξης των φυτών). Στη μέθοδο συνεχούς ροής, το νερό αντλείται από τη δεξαμενή ψαριών μέχρι το επάνω μέρος της  επιφάνειας του κρεβατιού . Έπειτα, το νερό περνάει αργά μέσα από το μέσο (έχει αναφερθεί οτι δεν χρησιμοποιούμε χώμα αλλά κάποιο άλλο π.χ. βότσαλο) που χρησιμοποιούμε στα κρεβάτια  πίσω στη δεξαμενή των ψαριών.
Αυτή είναι μια από τις απλούστερες μεθόδους ενυδρειοπονίας, εντούτοις έχει μερικά μειονεκτήματα. Το νερό τείνει να τρέχει γρήγορα στο κάτω μέρος του μέσου των μέσων και έπειτα κατά μήκος της βάσης στην έξοδο του κρεβατιού, χωρίς να εναποτίθενται αρκετά θρεπτικά συστατικά στο κρεβάτι. Για να αντιμετωπισθει αυτό, ένα πλέγμα άρδευσης που διοχετεύει το νερό με σωλήνες σε όλη την επιφάνεια του κρεβατιού είναι απαραίτητο, έτσι ώστε μεγαλύτερο μέρος του μέσου να διαποτίζεται και οι ρίζες των φυτών να μπορύν προσλάβουν το μεγαλύτερο μέρος του νερού και των θρεπτικών ουσιών. Εάν δεν υπάρχει κανένα πλέγμα άρδευσης το μεγαλύτερο μέρος του μέσου θα παραμένει στεγνό με αποτέλεσμα ούτε τα φυτά θα αναπτύσσονται, αλλά ούτε και το κρεβάτι θα λετουργεί αποδοτικά σαν φίλτρο για τη δεξαμενη των ψαριών μας.

Σύστημα παλίροιας- άμπωτης ( δυο φάσεων γεμίσματος - αδειάσματος) (Ebb and Flow)
Με τη προσομοίωση ενός φυσικού κύκλου παρόμοιου με εκείνου της παλίροιας και της άμπωτης, μπορούμε να αποκομίσουμε οφέλη καθώς τα κρεβάτια γεμίζουν εντελώς και αδειάζουν σε τακτά χρονικά διαστήμτα, επιτρέποντας στο οξυγόνο να φτάνει στις ρίζες των φυτών, περιορίζοντας επίσης τη συσσώρευση των στερεών αποβλήτων μέσα στο κρεβάτι. Με τα κρεβάτια να πλημμυρίζουν τακτικά, υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα ισόποσης ανάπτυξης των φυτών σε όλο το κρεβάτι, μειώνοντας έτσι την ανάγκη για ένα πλέγμα άρδευσης που να διοχετεύει το νερό με σωλήνες σε όλη την επιφάνεια του κρεβατιού.

CHIFT PIST (Σταθερό ύψος στη δεξαμενή ψαριών - αντλία στην δεξαμενή-φρεατίο)
Αυτό το είδος του συστήματος χρησιμοποιεί μια αντλία στη δεξαμενή-φρεατίο που αντλεί το νερό μέσα στη δεξαμενή των ψαριών, ενώ ο σωλήνας υπερχείλισης της δεξαμενής ψαριών αναγκάζει το νερό να τρέξει, όταν υπερβαίνει ένα ορισμένο ύψος, από τη δεξαμενή ψαριών στο κρεβάτι που με τη σειρά του στραγγίζει πίσω στη δεξαμενή-φρεάτιο. Αυτό το σύστημα μπορεί να οργανωθεί με ένα χρονοδιακόπτη για την αντλία και μια μικρή έξοδο του κρεβατιού να λειτουργήσει όμοια με ένα σύστημα παλίροιας- άμπωτης.

Τα συστήματα CHIFT PIST έχουν πολλά πλεονεκτήματα σε σχέση με τις άλλες μεθόδους, έχουν όμως και μερικά μειονεκτήματα. Το κύριο πλεονέκτημα ενός συστήματος CHIFT PIST, είναι δεν υπάρχει καμία αντλία μέσα στη δεξαμενή ψαριών,  η στάθμη του νερού στη δεξαμενή ψαριών βρίσκεται σε ένα αρκετά σταθερό ύψος, και εάν υπάρχει βλάβη της αντλίας ή διακοπή ρεύματος  δεξαμενή των ψαρίων θα μείνει γεμάτη νερό. Τα μειονεκτήματα είναι ότι χρειάζεστε μια δεξαμενή φρεατιο με έναν μεγάλο όγκο και ένα χαμηλό ύψος, ωστε να μπορεί να κρατήσει το νερό και επίσης μια ψηλή ή υπερυψωμένη δεξαμενή ψαριών.

Απλό Σύστημα παλίροιας- άμπωτης
Αυτό είναι ενδεχομένως η απλούστερη μέθοδος οργάνωσης ενός συστήματος δυο φάσεων γεμίσματος - αδειάσματος. Το κρεβάτι με τα φυτά τοποθετείται  επάνω από τη δεξαμενή τωνψαριών, το νερό αντλείται από τη δεξαμενή ψαριών στο κρεβάτι, και έπειτα μέσα από αγωγούς το  νερό πηγαίνει κατ' ευθείαν πίσω στη δεξαμενή ψαριών που βρίσκεται από κάτω. Ό,τι πιο απλό υπάρχει σαν σύστημ. Εάν υπάρχει ένα πρόβλημα με την αντλία ή την παροχή ηλεκτρικού ρεύματος το νερό πηγαίνει κατ' ευθείαν πίσω στη δεξαμενή των ψαριών. Αυτό το είδος του συστήματος είναι συμπαγές και έχει πολύ λίγα μειονεκτήματα, το μόνο δευτερεύον μειονέκτημα είναι ότι η στάθμη του νερού στη δεξαμενή των ψαριών κυμαίνεται κατά το γέμισμα/άδειασμα των κρεβατιών. Επίσης η αντλία είναι στη δεξαμενή των ψαριών έτσι εάν είναι μικρή η αντλία με περιορισμένη ικανότητα άντλησης στερεών, τα στερεά απόβλητα μπορούν να φράξουν την αντλία, με αποτέλεσμα να απαιτεί  περιοδική συντήρηση.

Σύστημα Δεξαμενής-φρεατίου με δύο αντλίες
Λετουργεί αντλώντας νερό από τη δεξαμενή ψαριών στα κρεβάτια, έπειτα το νερό πηγαίνει  από τα κρεβάτια στη δεξαμενή φρεάτιο. Μέσα στη δεξαμενή-φρεάτιο είναι μια αντλία που λειτουργεί με μηχανισμό και καθώς η στάθμη ύδατος στη δεξαμενή-φρεάτιο αυξάνεται η αντλία ανάβει, αντλώντας το νερό πίσω στην κύρια δεξαμενή ψαριών. Η βαλβίδα υπερχείλησης (φλοτερ) ανοίγει και κλείνει την αντλία μέσα στη δεξαμενή-φρεάτιο ανάλογα με το ύψος που που έχουμε καθορίσει διατηρώντας έτσι η δεξαμενή-φρεάτιο έναν καλό όγκο νερού, που επιτρέποντας σε ένα δεύτερο είδος ψαριών, ή σε νεαρούς γόνους ψαριών να βρίσκεται μέσα στη δεξαμενή-φρεάτιο.

Υπάρχουν μερικά μειονεκτήματα και πλεονεκτήματα σε ένα σύστημα με δεξαμενή-φρεάτιο. Γενικά το να έχεις μια δεξαμενή-φρεάτιο σημαίνει ότι το νερό αντλείται πάρα πολλές φορές ανά ώρα στη δεξαμενή ψαριών παρέχοντας φρέσκο οξυγονωμένο νερό στα ψάρια. Επιτρέπει να φταχτεί ένα αρκετά μεγάλο σύστημα χωρίς να πρέπει να σκαφτούν ή να θαφτούν δεξαμενές μέσα στο έδαφος, και επιτρέπει την τοποθέτηση μικρών γόνων ψαριών ή άλλων ειδών ψαριών να τοποθετηθούν στη δεξαμενή-φρεάτιο. Τα μειονεκτήματα αυτού του συστήματος είναι ότι απαιτεί δύο αντλίες και, εάν υπάρχει μια διακοπή ρεύματος, ενώ τα κρεβάτια είναι γεμάτα νερό τότε υπάρχει η πιθανότητα η δεξαμενή-φρεάτιο να ξεχειλίσει, και το σύστημα να χάσει νερό.

Υπάρχουν κάποιοι απλοί τρόποι για να γεμίζει και να αδειάζει περιοδικά ένα σύστημα, αρχικά ένας χρονοδιακόπτης μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να ρυθμίζει την αντλία πότε και για πόση διάρκεια θα γεμίζει τα κρεβάτια. Ένας απλός τρόπος να γίνει αυτό είναι με τη χρησιμοποίηση των σωλήνων υπερχείλησης, οι σωλήνες υπερχείλησης οριοθετούν τη μέγιστη στάθμη ύδατος του κρεβατιού, και το νερό που αντλείται και περισσεύει στο κρεβάτι πηγαίνει κατ' ευθείαν μέσα από τους αγωγούς υπερχείλησης στη δεξαμενή. Ενώ όταν σταματήσει η αντλία το νερό αποστραγγίζεται αργά μέσα από τις μικρές εξόδους στη δεξαμενή.

Μια άλλη μέθοδος ρύθμισης είναι με τη χρήση ενός αυτόματου σιφωνιού. Σε αυτό το σύστημα έχουμε  μια σταθερή, σχετικά αργή ροή νερού στο κρεβάτι. Όταν η στάθμη του ύδατος στα κρεβάτια φτάσει σε ένα ορισμένο ύψος τότε το αυτόματο σιφώνι ενεργοποιείται λόγω της αλλαγής στην πίεση γύρω από το σιφώνι και το κρεβάτι αποστραγγίζει. Η αποστράγγιξη του κρεβατιού γίνεται γρήγορα. Τα αυτόματα σιφώνια είναι σε γενικές γραμμές πολύ αποδοτικά καθώς η αντλία δεν ανοίγει και κλείνει με αποτέλεσμα μεγαλύτερη διαρκεια ζωής είναι όμως επιρρεπή σε βλάβες περιστασιακά.

Τελειώνοντας φαίνεται να υπάρχει απεριόριστος αριθμός συνδυασμών διαφορετικών ειδών συστημάτων καλό όμως θαήταν να ξεκινήσετε αρχικά με ένα πιο απλό σύστημα και καθώς περναει ο καιρός φτιάχνετε ένα πιο πολύπλοκο.

Παρασκευή 2 Μαρτίου 2012

ΕΙΔΗ ΚΑΤΑΛΛΗΛΩΝ ΨΑΡΙΩΝ

Τα ψάρια παρέχουν τις θρεπτικές ουσίες για τα φυτά, και αν τα ψάρια που καλλιεργούμε είναι εδώδιμα, παρέχουν επίσης και μια επιπλέον πηγή πρωτεΐνης για σας. Η διατήρηση  ψαριών μπορεί να αποθαρύνει αρκετούς, ειδικά εκείνους χωρίς οποιαδήποτε προγενέστερη εμπειρία, εντούτοις δεν πρέπει να αποθαρρυνθείτε. Η κράτηση των ψαριών σε ένα σύστημα ενυδρειοπονίας είναι απλούστερη από η διατήρηση των ψαριών σε ενυδρεία, εφ' όσον ακολουθείτε κάποιες απλές κατευθηντήριες.




Υπάρχουν πολλά διαφορετικά είδη ψαριών που μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε ένα σύστημα ενυδρειοπονίας, ανάλογα με το τοπικά κλίμα και την ύπαρξη προμηθευτών  της κάθε χώρας. Το κλίμα της Ελλάδας, μας  επιτρέπει να χρησιμοποιήσουμε πέστροφες, πέρκες κυπρίνους και άλλα. Πολύ διαδεδομένη στο εξωτερικό είναι η χρήση ενός αφρικάνικου είδους ψαριού με γρήγορη ανάπτυξη και εύκολη διατήρηση των Tilapia. Στην Ελλάδα δεν έχω βρεί κάποιο προμηθευτή Tilapia. Ακολουθεί μία λίστα με μερικά είδη ψαριών που μπορούν να χρησιμοποιηθούν:






Γατόψαρο
Υπάρχουν πολλά διαφορετικά είδη γατόψαρου σε όλο τον κόσμο που ευδοκιμούν σε ένα σύστημα ενυδρειοπονίας. Το γατόψαρο των  καναλιών είναι από τα ευρύτατα εκτρεφόμενα είδη υδατοκαλλιέργειας στις Ηνωμένες Πολιτείες, και την Αυστραλία. Το γατόψαρο τρώγεται, αυξάνεται γρήγορα και παρέχει πολλά απόβλητα για τα φυτά. Σύνηθες μέγεθος 25-45 εκ και βάρος 0.5-1 κιλό




Κυπρίνος




Υπάρχουν πολλά είδη κυπρίνου που θα μπορούσαν πολύ καλά να ταιριάξουν σε ένα σύστημα ενυδρειοπονίας, δυστυχώς λόγω των αναπαραγωγικών ικανοτήτων τους (αναπαράγονται εύκολα και ανεξέλεγκτα), της σκληρής τους φύσης και της δυνατότητάς τους να προσαρμοστούν εύκολα σε πολλές περιοχές του κόσμου, ο κυπρίνος μπορεί να γίνει επιβλαβής για τα τοπικά είδη ψαριών εάν αφεθεί ελεύθερο. Γι'αυτό σε κάποιες χώρες συχνά υπάρχουν υψηλά πρόστιμα και αμοιβές για την διατήρηση τους. Στην Ελλάδα δεν έχω ακούσει κάτι τέτοιο χωρίς να είμαι σίγουρος όμως. Ο κυπρίνος έχει επίσης μια αρκετά κακή φήμη, σε ότι αφορά τη γεύση του αλλά και την ποιότητα του σαν τροφή, εντούτοις, η καλλιέργεια κυπρίνου είναι η πιο εκτεταμένη στον κόσμο δεδομένου ότι καλλιεργείται στο μεγαλύτερο μέρος της Ασίας. Σύνηθες μέγεθος 25-35 εκ βάρος: 0.5-2 κιλά




Χρυσόψαρα








Αν και μερικοί άνθρωποι μπορούν να τα ομαδοποιήσουν με τον κυπρίνο, θα μιλήσω για αυτά χωριστά. Πωλούνται στα τοπικούς καταστήματα κατοικίδιων ζώων ή από προμηθευτές ψαριών (πολύ εύκολο να τα βρεί κανείς) . Το χρυσόψαρο είναι γενικά αρκετά σκληροτράχηλο ψάρι  και αποτελεί μια καλή προσθήκη σε ένα σύστημα ενυδρειοπονίας. Σε πολλές περιοχές θα αναπαραχθούν σε μια δεξαμενή, αν και χρειάζονται γενικά την κάλυψη από φυτά μέσα στη δεξαμενή για να αναπαραχθούν. Σύνηθες μέγεθος: 15-18 εκ. Βάρος 150-300γρ






Πέρκα 
Έχει τα πιό υψηλά επίπεδα ωμέγα τρία λιπαρών οξέων από οποιοδήποτε είδος ψαριού στον κόσμο. Απαιτούν θερμό νερό και είναι παμφάγα. Προσαρμόζονται πολύ καλά σε ένα σύστημα ενυδρειοπονίας, και αυξάνονται γρήγορα. Σύνηθες μέγεθος 18-25 εκ. Βάρος 200-400γρ







Koi
Ένα άλλο είδος κυπρίνου, αλλά καλύτερα - γνωστός ως «Koi» παρά ώς κυπρίνος. Το Koi είναι πολύ κοινό στις ασιατικές κοινωνίες και βρίσκονται συχνά σε μεγάλες διακοσμητικές λίμνες. Για όσους έχουν ασχοληθεί με την διατήρηση λιμνούλας είναι πολύ γνωστό. Υπάρχουν σε πολλά καταστήματα κατοικίδιων ζώων.Τα Koi αντέχουν σχετικά χαμηλές θερμοκρασίες και θα συνεχίσουν να τρωνε με όρεξη και το χειμώνα κάνοντας τα μια πολύ καλή επιλογή για ένα σύστημα ενυδρειοπονίας είναι μια μεγάλη πρόταση για τον εφοδιασμό των ψαριών.Σύνηθες μέγεθος 25-40 εκ βάρος: 0.5-1.5 κιλό







Πέστροφα


Η πέστροφα είναι ένα εξαιρετικό ψάρι για τα συστήματα ενυδρειοπονίας όπου οι θερμοκρασίες ύδατος είναι λίγο χαμηλότερες. Η πέστροφα προτιμά τις θερμοκρασίες ύδατος μεταξύ 10°C και 20°C. Έχουν εξαιρετικά γρήγορα ποσοστά αύξησης και άριστη αναλογία ταΐσματος- αύξησης βάρους καθώς και αποβολή περιττωμάτων .Σύνηθες μέγεθος 20-30 εκ βάρος: 0.2-1 κιλό.






Tilapia


Εξαιρετικά δημοφιλές στα συστήματα ενυδρειοπονίας. Είναι ένα ιδανικό είδος για πολλούς λόγους. Είναι εύκολο να αναπαραγάγουν, ταχέως αναπτυσσόμενα, ανθεκτικά σε πολύ κακές συνθήκες νερού, είναι παμφάγα διατροφή και έχω διαβάσει ότι έχουν καλή γεύση . Απαιτούν θερμό νερό. Εάν ζείτε σε μια περιοχή με αρκετό κρύο καλύτερα να καλλιεργήσετε ένα άλλο είδος ψαριού που αντέχει σε αυτές τις θερμοκρασίες παρά να προσπαθήσετε να ζεσταίνετε την δεξαμενή.






Αριθμός ψαριών
Αυτό είναι ένα αρκετά ένα δύσκολο θέμα συζήτησης μεταξύ των ανθρώπων που ασχολούνται με την ενυδρειοπονία. Τα επίπεδα ''φορτώματος'' ψαριών μέσα σε ένα σύστημα μπορούν να είναι τόσο υψηλά όσο σε συστήματα υδατοκαλλιέργειας με επανακυκλοφορία, εντούτοις όσο υψηλότερος ο δείκτης πυκνότητας τόσο υψηλότερη η πιθανότητα να πάει κάτι στραβά. Σε πολύ υψηλούς δείκτες πυκνότητας πρέπει να παρακολουθείτε πολύ συχνά όλες τις παραμέτρους του νερού για να είστε βέβαιοι ότι κρατιούνται στο βέλτιστο.
Εάν χαμηλώσετε τα επίπεδα πυκνότητας των ψαριών έπειτα χαμηλώνετε τα επίπεδά κινδύνου για τα ψάρια σας. Τα ποσοστά αύξησης των φυτών σε λιγότερο φορτωμένα συστήματα μπορούν ακόμα να είναι πολύ εντυπωσιακά. Σε γενικές γραμμές το πόσα ψάρια θα βάλετε στη δεξαμενή εξαρτάται από το μέγεθος της δεξαμενής, το μέγεθος των ψαριών, των αριθμό και το μέγεθος των κρεβατιών και της συνθήκες αερισμού της δεξαμενής. Αρχικά ξεκινάμε με λίγα ψάρια και σιγά σιγά αυξάνουμε και παρατηρούμε τις μετρήσεις μας.

αναζητηση